Η Ομάδα του Μυθολογίου

Lamia Bedioui. Η φωνή σε ολες τις εκφράσεις της: τραγούδι, αφήγηση, αυτοσχεδιασμός… Παιδάκι ακόμα, στη Τυνησία, ξεκίνησε να τραγουδάει στα διάφορα σημεία του σπιτιού και ν’ ανακαλύπτει πώς ηχεί η φωνή αλλάζοντας χώρο… Θυμάται τη γιαγιά της, πώς κάθε φορά που άνοιγε την πόρτα, την δεχόταν με τραγούδι, αλαλαγμούς (Ζαγαρίντ) και ιστορίες – η μαγεία της στιγμής εκείνης.! Έτσι ξεκίνησε το όνειρο και ακουλούθησε το ταξίδι… που συνεχίζεται ακόμα.

Σύλβια Βενιζελέα. Γεννήθηκε το καλοκαίρι του 1970. Από μικρή της άρεσε ν’ ακούει ιστορίες. Αγάπησε το θέατρο, σπούδασε θέατρο, δούλεψε στο θέατρο. Ασχολήθηκε με την τέχνη της αφήγησης αφού απέκτησε τα δυο της παιδιά. Από τότε λέει και ακούει, δίχως σταματημό, κουβαλώντας ιστορίες και μοιράζοντας την αγάπη της γι’αυτές.

Ελεάννα Γεροντοπούλου. Όποτε βλέπει ξαστεριά πάει και προχωράει, και όποτε έχει μπόρα για λίγο σταματά. Γιατί… “έτσι είναι μάτια μου η ζωή, μια ξαστεριά μια μπόρα. κάνε στη μπόρα υπομονή στην ξαστεριά προχώρα!”

Χρύσα Καπαρτζιάνη.

Ναυσικά Καψαλά. Η Ναυσικά είχε και έχει πολλές ερωτήσεις. “Ποια είμαι; Από πού έρχομαι; Πού πάω;” Ψάχνοντας για απαντήσεις, πρώτα σπούδασε βιολογία και μετά έμαθε να λέει παραμύθια. Βρήκε αλήθειες και στα δυο. Κι από τότε πότε βιο-λογεί, πότε (παρα)μυθο-λογεί, πότε τα κάνει και τα δυο μαζί, γιατί έτσι, όπως λέει κι ο ποιητής, “τ’ ακούς γλυκότερα”.

Μάνια Μαράτου. Ακούει, λέει, μοιράζεται ιστορίες και συνεχώς ψάχνει να βρει τρόπους να ακοει, να λέει και να μοιράζεται ακόμα περισσότερο όλες τις ιστορίες, τους μύθους, τα παραμύθια και τα έπη που αγαπά.

Ανδρέας Μιχαηλίδης. Μεταφραστής, συγγραφέας, παραμυθάς κι άλλες ιδιότητες που τις κρατά σαν φορεσιές σ’ ένα σεντούκι σιδερένιο, με κλειδωνιές επτά και κλειδί μονάχα ένα – τις ιστορίες. Εκτελεί χρέη μυθολογικού ληξίαρχου και κουτσομπολίστικου παραμυθολόγου – ποιος θεός πλάγιασε με ποια, ποια θεά τακτικώς επιδίδεται σε σκάνδαλα, ποιοι ήρωες και ποια τέρατα είναι κι εδώ κι εκεί κοινά, τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά.